برس ها و قوطی واکسش را برداشت و در کیسه برنجی که شبیه کیسه های برنج خانه خودمان بود گذاشت. زیپ کیسه را با دقت بست. درب مغازه را باز کرد و در حالی که چشمهایش گرد شده بود نفس عمیقی کشید و در را به سمت خودش هُل داد.

- خدا حافظ

بیرون هوا سرد بود . دستی به زیپ کاپشنش زد ولی بالا نمی آمد .

در را بست و سر و صدای پرستوهای مهاجری که به درخت پیاده رو حمله ور شده بودند، نگاهش را دزدید.

کیسه اش را بین پاهایش محکم نگاه داشت. برای پرستوها چند دست زد که صدایش را می شنیدم. ولی پرستوها مشغول کار خودشان بودند و من هم مشغول کار خودم.