این نوشته مربوط شهریور سال 83 می باشد و الهام گرفته از یک تصویر واقعی است .(اتاقکی در تاریکی)

صدای غور غور شب گرسنه به گوش می رسید.قورباغه ها با ستاره های روی سرشان و ماه مرتعش برکه وداع می کردند و سیاهی را آرام آرام در سینه هاشان جا می دادند .

       با ضربه ای محکم ، صدای درب آهنی بلند شد و محکم به سینه ی دیوار چسبید . نیمرخ مرد آویزان را نور ماه روشن کرد . عادت کرده بود به بوی بد اتاق، یادگارهای در ودیوار ، عشق های زغالی و گچی و سرنگ های خون آلوده !

        پیت فلزیی را که وسط اتاق افتاده بود برداشت و رویش نشست . دوباره به مرد نگاهی کرد . با همان چشم های نافذ نگاهش می کرد .  سعی کرد نگاهش را بین ابروهایش متمرکز کند اما طاقت نیاورد و سرش را پائین انداخت.

-           هنوز هم تو برنده ای !

-           مثل همیشه !!

بلند شد

-          ببین من با هات کاری ندارم .اما اینو بدون اگه یه روزی برام ثابت بشه که تو . . . بابا اینقدر زل نزن تو چشام !!

-          می ترسی ؟

-     ترس از چی ؟! دوباره شروع نکن ، باید خفه شی تا حرفامو بگم ! ببین اصلا تو نظرت در باره ی اون دنیا چیه ؟ به نظر من که مزخرفه !

-          چیه باز قاطی کردی؟ نکنه باز عذاب وجدان گرفتی یا شاید . . .

-          شاید چی ؟ تو اصلا چی می دونی ؟ بابا دیگه بریدم به خدا ! . . .  اصلا چرا من این حرفا رو واسه تو می گم؟!

-          می ترسی با کسی دیگه بگی ! نکنه لو بری .نکنه بفهمن تو هم . . .

-          بسه دیگه ! نمی خوام چیزی بشنوم . دیشب ساعت ده کجا بودی ؟

-          خوب همین جا پیش خودت دیوونه!

«اینو باید دیشب می پرسیدم »

-          نه یعنی . . . می خواستم بگم شب قبلش ساعت ده کجا بودی؟ با کی بودی ؟ چه کار می کردی ؟

-          سوالآت باز کاراگاهی شدن !؟ رفته بودم به یه دوست سر بزنم!

-          کی بود ؟ کجا ؟ چرا می خواستی ببینیش؟

«خودم هم می دونم قاطی کردم!»

-     همین جا ساعت ده شب .اسمشو نمی دونم ! قیافش هم شبیه . . . نه یادم رفته انگاری هیچ وقت ندیدمش! اصلا تو اون شرایط کسی به این چیزا فکر نمیکنه . می گفت حرفای زیادی واسه  گفتن داره !

-          خُب؟

-          خُب که خُب . اومدم دیدمش .حرف زد .شنیدم و بعدش  . . .

-          بعدش چی؟

-          دارش زدم !!!

-          چرا؟

-          تا دیگه اون حرفا رو کسی نشنوه !

      بلند شد .زانوان مرد را محکم در آغوش کشید و هیکل سنگینش را بالا کشید و با پای راستش پیت را زیر پاهایش کشید و بعد وزن او را به پیت تکیه داد.

صدای غور غور قورباغه ها مانند قیچی همه چیز را پاره می کرد و پیش می رفت.سیگاری از جیب کتش در آورد . فندک کشید وبا یک پُک عمیق نیمرخ مرد لای دود گنگ تر شد. بیرون زد و در را با قدرت تمام کشید.صدای در با صدای قورباغه ها به هم پیچید .